PASOP VIR ‘N GOUE KALF
As jy my vorige twee gesprekke gevolg het oor Moses en die betekenis van die getal veertig in sy lewe, sal jy saamstem dat dit duidelik is dat die getal veertig hom net nie wil los nie!! Hier kom Moses met die volk by die berg Sinai aan, YHWH roep hom om teen die berg uit te gaan en Moses bly waarlik weer veertig dae (gelukkig nie jare nie!!) weg.
En die volk kan nie wag nie! Veertig word vir hulle totaal te lank. Onthou wat ek in die vorige skrywe gesê het van die getal veertig:
Veertig is die getal van ‘n proeftydperk van ondersoek, ‘n tyd van toets en ‘n tyd van óf oorwinning óf neerlaag. Die mate wat ons bereid is om deur ‘n proses van suiwering te gaan gedurende ‘n tydperk van veertig, bepaal of ons oorwinning of neerlaag sal smaak.
Hierdie veertig dae toets was een wat die volk totaal en al gefaal het!
Eksodus 32:1 Toe die volk sien dat Moses vertoef om van die berg af te kom, het die volk rondom Aäron versamel en vir hom gesê: Kom, maak vir ons gode wat voor ons uit trek; want hierdie Moses, die man wat ons uit Egipteland laat optrek het, ons weet nie wat van hom geword het nie.
Ons ken die storie. Aäron maak toe die kalf en bou selfs ‘n altaar VIR DIE KALF!!
Eksodus 32:6 En hulle het die ander dag vroeg klaargemaak en brandoffers geoffer en dankoffers aangebring; daarop het die volk gaan sit om te eet en te drink, en hulle het opgestaan om te speel.
Let op, Aaron en die hele volk is dadelik heeltemaal inskiklik om die kalf te hanteer asof die Lewende God, El Chay, nog nooit bestaan het nie!! Soos vingers klap so vinnig verplaas hulle al hulle vertroue van El Chay na die kalf. Dan staan hulle nogal op om te speel voor die kalf!
Wat gebeur eintlik hier? Hulle maak hulle eie plan en hulle vertrou hierdie plan meer as vir El Chay!
Wow!! Kom dit nou net te naby of verbeel ek my? Is dit nie presies wat ons ook doen nie – so vinnig soos vingers klap? Ons bid en vra en niks gebeur nie en dan maak ons solank ons eie plan en ons gaan daarmee … Net om later te ontdek dat ek geheel en al alleen staan op ‘n syspoor wat ek dán beweer – ek nie weet hoe ek daar gekom het nie?! En dan vra ons nogal – wat het nou van God geword in hierdie hele proses?
Mag ons Vader ons genadig wees dat ons Hom sal soek en vertrou en veral dat ons sal leer om te wag tot Hy praat, tot Hy beweeg.
Hoe meer ons oefen om ons eie goue kalwers raak te sien, selfs te herken voor hulle nog behoorlik “kalf’ is, sal ons die stem van El Elyon, die Almagtige Allerhoogste God, beter leer ken.